Nieuwsartikel
De toppers van 2017 (Team Mont Ventoux Amarant)
Het is stil aan het ontbijt vanochtend. Sommigen hebben goed geslapen en anderen geven toch aan wat kriebels in hun buik te hebben. Iedereen is doordrongen van de zware taak die vandaag op ons ligt te wachten. De beklimming van de kale reus van de Provence.......de Mont Ventoux. Als je dat lukt heb je wel echt iets bereikt!
Om 8.30 uur stappen we allemaal in de bus bij chauffeurs Ad en Michael om te vertrekken naar Sault. Daar aangekomen laden we snel de bus leeg zodat deze naar boven kan rijden. Iedereen bereidt zich voor, trekt fietsschoenen aan en zet zijn helm op. Ook deze voorbereidingen gebeuren allemaal in stilte.......de spanning is voelbaar.
Vertrek
Rond 10.00 uur vertrekken de eerste fietsers in kleine groepjes vanuit Sault en om 10.30 uur is iedereen vertrokken. De eerste paar kilometers is het ontzettend warm, we passeren de lavendelvelden en in diverse bochten staan ouders ons aan te moedigen. De ouders hebben er werk van gemaakt; spandoeken, vlaggen en luidkeels worden we aangemoedigd.
Wanneer de weg afbuigt tegen de flank van de berg en steiler omhoog loopt krijgen sommige deelnemers het lastig. Het kleinste verzetje en blijven trappen is de enige remedie om de 26 steigende kilometers te volbrengen. Bob en Erwin komen al snel voorbij samen met Andre, zij hebben zich losgemaakt van hun eigen buddy's (Piet en Angelique) en fietsen hun eigen tempo. Dat doet overigens iedereen vandaag.
Bradley heeft het zwaar en Suzan, Stijn en Menno moeten alle zeilen bijzetten om hem op zijn fiets te houden. Dat lukt ze gelukkig. Jorick en Ed nemen bij de start even een verkeerde afslag, maar komen hier al snel achter. Samantha en Sam vertrekken samen en fietsen in rustige tred de kilometers weg. Miranda, Cathy, Eva en onze gastrijder Stijn van de Wouw zijn als groep goed onderweg.
Samen de uitdaging aan
Ruud, Peter en Gerrit, fietsen samen zoals ze dit ook het afgelopen half jaar vanuit Team Breda hebben gedaan. Voor Ruud vertrouwd, hij weet dat hij lelijk mag doen als het zwaar wordt, zonder consequenties. Joris, Jos en Karin fietsen samen, Karin heeft de afgelopen dagen geleerd dat zij een zware opdracht krijgt aan de Mont Ventoux en weet dat ze haar eigen tempo mag fietsen.
Marcel (onze diesel), Jan en Jan van de Wouw fietsen samen en met de droge humor van Marcel is dit heel gezellig. Michel, Reinier, Stef en Ad zijn samen een goede locomotief. Moreno en Annie gaan als duo de berg op, Moreno heeft tijdens de trainingen geleerd dat hij zich niet moet laten opjagen en dat betaalt zich uit tijdens de beklimming.
Wanneer de deelnemers bij chalet Reynard aankomen en zien hoe steil de weg het kale gedeelte op gaat, schrikt iedereen toch wel even. Er wordt eerst goed gegeten en gedronken en dan gaan ze allemaal vol goede moed voor de laatste 6 zware kilometers.
Na bijna 2 uur komen Bob en Erwin als eerste boven. Het is geen wedstrijd, maar voor iedereen een prestatie op zich, maar het is wel heel knap. Fotografen Remco, Damien en Renate zitten en staan op de goede posities om geweldig mooie foto's te maken.
De ene deelnemer fietst zelf, de ander wordt geduwd door 1 of meerdere buddy's, maar allemaal leveren ze een prestatie van wereldformaat door uiteindelijk allemaal die top te bereiken. Die laatste bocht, nemen ze door buitenom te fietsen, tussen de palen door richting het bord van de Mont Ventoux, de officiële aankomst.
Dit gebeurt onder luid gejuich en stevige aanmoedigingen. Daarna vallen ouders en andere familieleden de deelnemers en buddy's om de nek. De emoties lopen even hoog op als men beseft dat het gelukt is.
Emoties
Dat is mooi, mooi omdat dit het besef is dat je meer kunt dan je zelf denkt. Dat je je grenzen kunt verleggen, dat je veel geleerd hebt in het afgelopen traject. Ouders zijn verbaasd over het doorzettingsvermogen en sportieve kunnen van hun eigen zoon of dochter. Buddy's bedanken elkaar met betraande ogen, we hebben het weer geflikt, alle deelnemers hebben hun TOP-prestatie volbracht.
Vervolgens nemen we het bord van de Mont Ventoux in beslag voor een bijna eindeloze serie foto's, groepsfoto, buddy en deelnemer, huisgenoten, team Tilburg, team Breda alle combinaties komen voor.
De grote bus staat ook op de top en hier laden we de fietsen weer allemaal netjes in zodat deze er niet meer uit hoeven voor de terugreis. Niemand heeft echt de behoefte om nog te fietsen op donderdag. Na een uurtje met de bus staan we weer op de camping, waar het besef langzaam doordringt dat het voor elkaar is en de donderdag echt als ontspanningsdag gebruikt kan worden.
