“Pesten zie ik als een mishandeling en zinloos geweld”

Voor de landelijke dag van het pesten, zijn we in gesprek gegaan met één van onze ervaringsdeskundigen, Melanie. Zij vertelt over haar ervaring met pesten en hoe ze die ervaring nu als kracht in kan zetten om anderen te helpen en ondersteuning te bieden.

“Pesten zie ik als een psychische/mentale mishandeling. Vroeger als kind zat ik op het speciaal onderwijs, hier krijgen de kinderen net wat meer aandacht dan in het regulier onderwijs. Mijn ouders waren gescheiden en mijn moeder had een nieuwe partner, maar verloor mij hierdoor een beetje uit het oog. Mijn persoonlijke en uiterlijke verzorging verslonsde. Mijn haren waren bijvoorbeeld niet gekamd of nog vettig, de kleding die ik aan had was niet altijd schoon. Op school werd ik dan ook het luizenmeisje genoemd. Voor pesters was ik het mikpunt.”

Omdat Melanie op speciaal onderwijs zat, werd ze met een busje opgehaald om naar school te gaan. Ze vertelt dat ze voorin onder het dashboard kastje zat in het busje. “Bij het instappen van het busje draaide mijn maag al om, Ik had meerdere kale plekken op mijn hoofd of handafdrukken op mijn rug.”

Na de verschillende pesterijen, heeft Melanie eindelijk het lef verzameld om voor zichzelf op te komen. Helaas werd dit afgestraft met een schorsing op school. “Met veel liefde en plezier ging ik van school, op naar een andere school waar het hopelijk beter was. Maar helaas ging het daar gewoon door. Het leek wel of ik het uitstraalde dat ze mij moesten pesten. Op de tweede school ging er bij mij een knop om dat ik ook een keer iets terug mocht doen. Alleen uitte zich dat bij mij vaak op een agressieve manier. Ook omdat ik niet het kind wilde zijn dat bij iedere fout naar de leerkracht toe ging, je wil niet zwak zijn.”

Tijdens ons gesprek pakt Melanie schoolfoto’s van vroeger erbij en vertelt dat ze een duidelijk verschil ziet. “Kijk op deze foto’s woonde ik bij mijn moeder, en op deze bij mijn vader.” Ze laat een foto zien van haar met een verward kapsel en een trui maar ook een foto met een nette blouse en haar haar verzorgd in een staart. “Als ik naar de foto’s kijk vraag ik mij soms wel af waarom ik ze bewaard heb, maar ik ben ook wel trots als ik er op terug kan kijken.”

Uiteindelijk is Melanie, toen ze naar de middelbare school ging, verhuisd naar haar vader. “Dat was de eerste school waar echt ingegrepen werd. Ik had een leerkracht gevonden waar ik goed mee kon praten en die in zag dat ik hulp kon gebruiken. Tijdens deze periode ben ik ook op drama therapie gegaan, om te leren hoe ik voor mijzelf op kon komen.” Na een half jaar is ze alsnog uit huis geplaatst, dit kwam vooral omdat ze op een verkeerde manier aandacht vroeg. “Ik begon met roken en het drinken van alcohol. Het was een uitweg om te ontsnappen aan de realiteit.” Na de uit huis plaatsing is Melanie geplaatst in een crisisgroep. Op die manier is ze bij Amarant terecht gekomen, voor agressief geweld in huiselijke sferen.

De agressie kwam voort uit situaties die zich afspeelde in het verleden. “Vroeger geleerd om weg te lopen of om te vechten, maar praten over problemen heb ik niet geleerd.”

“In 2020/2021 mocht ik de opleiding gaan volgend voor ervaringsdeskundige. Met alles wat ik heb meegemaakt, kostte het mij enorm veel moeite om naar school te gaan. Ik was bang om weer gepest te worden. Gelukkig kon ik dit keer wel in mijn achterhoofd houden dat dit een volwassen school was, een school waar je wel jezelf mocht zijn. Dat heeft mij geholpen om de opleiding af te ronden. Wel heb ik na het afronden van de opleiding 1,5 jaar een burn-out gehad. Door alle kastjes en laatjes die open gingen die ik vroeger had weg gestopt .”

In 2018 begon de eerste EMDR therapie vanuit Amarant. Deze sloeg bij Melanie niet aan omdat ze hoog sensitief is. Omdat deze niet aansloeg heeft haar gedragsdeskundige  een spoedaanvraag gedaan. Het was overduidelijk dat er therapie nodig was. Eind 2021 heeft Melanie ruim een jaar EMDR-therapie en schematherapie gevolgd.

Melanie werkt al 4 jaar op het servicepunt cliëntmedezeggenschap. Hier kan ze meer zichzelf zijn. Melanie verwacht van zichzelf dat ze zich professioneel op moet stellen, omdat ze daar werkt met managers en gedragsdeskundige. Ze past zich daarop aan. “Soms vind ik het nog wel lastig om mijzelf te zijn. Omdat ik soms ook niet meer weet wie ik zelf ben. Door de verwachtingen van mij zelf maar ook wat ik denk dat een ander van mij verwacht”

Wil jij een keer op een laagdrempelige manier, zonder oordeel je verhaal delen? De ervaringsdeskundigen binnen Amarant gaan graag met je in gesprek. Stuur een mailtje naar ervaringsdeskundigen@amarant.nl.