Kristel is vrijwilliger bij Amarant: "Raymond en Clazien horen er echt bij"
Kristel is al jaren verbonden aan Amarant als vrijwilliger. Zo’n tien jaar geleden maakte ze kennis met de verstandelijk beperkte Raymond en het klikte meteen. Regelmatig eten ze gezellig samen of gaan ze eropuit. Sinds eind 2016 onderneemt Kristel ook leuke dingen met Clazien. En wat bijzonder is: Raymond en Clazien kunnen het ook erg goed met elkaar vinden. Dus eten ze inmiddels geregeld met z’n drietjes of gaan ze samen naar evenementen.
Het is donderdagavond en Clazien, Raymond en Kristel kijken gezellig samen tv. We zijn bij Kristel thuis. Het stel heeft net genoten van zelfgebakken frietjes; Raymond zit inmiddels onderuit in ‘zijn’ stoel met een biertje en een sigaretje. Hij heeft het syndroom van Down en woont bij Amarant in Breda. Clazien heeft een verstandelijke beperking en woont op dezelfde locatie als Raymond. Dat het tussen de twee klikt, is duidelijk. Sinds kort komen ze samen bij Kristel en haar echtgenoot Jan op bezoek, gemiddeld eens in de twee weken. Ook maken ze geregeld leuke uitstapjes. Naar de Efteling, Palm Parkies en Pasar Malam bijvoorbeeld. “Onze vriendengroep kent hen inmiddels, ze horen er echt bij”, lacht Kristel.
Kristel stelde haar huis en hart open voor Raymond en Clazien
Kristel meldde zich aanvankelijk aan als vrijwilliger voor een knutselmiddag bij Amarant. Soms ging ze mee met een uitstapje. Zo leerde ze Raymond kennen. Inmiddels is Kristel al zo’n acht jaar zijn ‘maatje’. “Raymond is lief, maar kan niet met iedereen overweg”, vertelt Kristel. “Hij kan opstandig zijn en wat hij dan in zijn hoofd heeft, praat je er niet zomaar uit. Ik heb geduld en doe alles met een lach. Hij komt graag bij ons thuis omdat het hier lekker rustig is. Hij geniet van het eten, drinkt een biertje met Jan, gewoon gezellig.”
In 2016 leerde ze Clazien kennen en Kristel stelde haar huis en hart ook voor haar open. “Clazien is wat eenkennig en houdt er niet van als mensen té direct contact willen maken. Bij ons is ze op haar gemak. Voor Raymond is ze erg zorgzaam. Ze geeft hem zijn jas aan, geeft hem zijn drinken aan. En die aandacht vindt Raymond weer heerlijk.”
Hoe druk Kristel het soms ook kan hebben, voor Raymond en Clazien maakt ze altijd tijd. “Raymond nodigt zichzelf gewoon uit”, lacht ze. “‘Wanneer mogen we weer komen?’, vraagt hij dan. En ik kan daar geen ‘nee’ op zeggen. Ik blijf dit zo lang mogelijk doen. Ook Jan wil zich officieel als vrijwilliger aanmelden. Wij zien Raymond en Clazien inmiddels een beetje als familie. We doen ze hier zóveel plezier mee. En daar genieten wij weer van.”
