"Ik laad mijn batterij op voor de rest van de week"
De vrijwilliger van Patricia draait inmiddels al bijna 6 jaar mee bij serviceteam de Uilenburg. Al die tijd kunnen ze al op elkaar bouwen, delen ze leuke momenten maar ook momenten waarop het iets minder gaat. De vrijwilliger vertelt in het verhaal haar ervaring met het vrijwilligerswerk.
De zus van de vrijwilligster van Patricia woont om de hoek bij de Uilenburg. Op een zomerdag waren ze aan het wandelen, zo ook langs de Uilenburg. De begeleiding van serviceteam de Uilenburg vroeg of ze er gezellig, in het zonnetje, bij kwamen zitten. “Dat moment vergeet ik nooit meer, ik zei direct dat als ik ooit vrijwilligerswerk zou gaan doen dat het hier zou zijn. Die eerste indruk heeft veel gedaan met mij.” De vrijwilliger moet vanuit Tilburg een stukje rijden om bij de Uilenburg te komen, maar ze rijdt met liefde richting Hilvarenbeek.
Een warm hart
“Wat voor mij het belangrijkste was, was de eerste indruk met de dieren, de mensen die hier werken en de omgeving. Dat was alles voor mij. Ik laad hier mijn batterij op voor heel de week.” Bij de Uilenburg kan de vrijwilliger dingen doen waar ze vrolijk van wordt. Patricia vult haar aan; “we zingen samen, voeren de diertjes en kunnen samen ook veel grapjes maken.” Patricia geeft aan dat ze het fijn vindt dat ze met de vrijwilliger ook kan praten over andere dingen. “Met de cliënten die hier werken kan ik niet altijd overal over praten, met mijn vrijwilliger wel.”
Als vrijwilliger is het belangrijk dat de klik er is met de cliënt waar dat je aan gekoppeld wordt. Die klik was er overduidelijk bij Patricia en haar vrijwilliger. Als er iets niet gaat zoals verwacht, kunnen ze dat samen bespreken. Maar er kan ook gezorgd worden voor een gesprek samen met Lian, een begeleider van serviceteam de Uilenburg.
Maandag is de leukste dag van de week
Patricia kijkt als het weekend er weer op zit altijd uit naar maandag. “Dat is voor mij de leukste dag van de week, want dan is mijn vrijwilliger er.” Ze zegt wel eens, wanneer de vrijwilliger er niet is of niet kan, dan ben ik ook vrij. Dat kan natuurlijk niet altijd, maar ze vinden het leuk dat ze daar samen grapjes over kunnen maken. De vrijwilliger van Patricia laat tijdens het gesprek een traantje om deze uitspraak. “Dit is eigenlijk echt waar ik het voor doe. Ik word hier enorm gewaardeerd. Altijd als ik op maandag naar huis ga, word ik bedankt voor mijn aanwezigheid. Voor mij is het iets vanzelfsprekends, maar hier kijken ze echt uit naar mijn komst.”
Elkaar scherp houden
Soms wil de vrijwilliger van Patricia nog eens iets vergeten, maar daarom houdt Patricia haar nauwlettend in de gaten. “Soms laat ze haar sleutels wel eens liggen, dan doe ik ze in mijn broekzak. Daarna is ze naar haar sleutels aan het zoeken en dan geef ik ze aan haar. Zo wordt ze weer eventjes op scherp gezet dat ze die niet overal moet laten liggen.” Op woensdag werkt Patricia alleen, als de vrijwilliger er niet is, dan is ze sneller klaar met haar werk. Daar waar ze op maandag de hele ochtend doen over het voeren van de dieren, doet ze dat alleen sneller. “Met de vrijwilliger duurt het misschien wat langer, maar het is wel gezelliger!”
Contacten opdoen
Door het vrijwilligerswerk bij de Uilenburg heeft de vrijwilliger van Patricia ook privé contacten op gedaan. “Je leert hier nieuwe mensen kennen en maakt makkelijk een praatje met de bezoekers. Met 2 dames heb ik nu harstikke leuk privé contact! Het is een nuttige vorm van vrijwilligerswerk met veel voldoening en een hele fijne afwisseling in mijn leven !”