Vol trots laat Mario het bankje zien waaraan hij al een tijdje werkt. Bijzonder is vooral het grafische design óp het bankje: scherpe klauwen, een boos kijkend oog en een stuk van een slang, omgeven door een palet van stoere kleuren. In grote, gifgroene letters in het midden: het woord ‘Spoorzone’.

Lekker schilderen

Dat woord staat er niet voor niets. In diezelfde Spoorzone, een hippe en creatieve broedplaats bij het Tilburgse station, bevindt zich namelijk de Draaierij van Amarant. Mario gaat hier vier middagen per week aan de slag. Daarvóór ging hij regelmatig naar Woodworks, vertelt hij. “Op die dagbestedingsplek van Amarant draaide alles om houtbewerking. Daar kreeg mijn creativiteit al een flinke boost. Wel merkte ik dat ik vooral uitkeek naar het schilderen van al die houten creaties, meer dan naar het in elkaar zetten zélf. Hier begon ik ook met het maken van het bankje.”
 

Dit was een mooie kans om mezelf verder te ontwikkelen, op een hele vette plek”

Helaas moest Woodworks sluiten, waarna Mario één middag per week bij de Draaierij terechtkwam. Zijn motivatie holde echter achteruit, ook omdat het in die periode privé allemaal even niet zo lekker liep. Mario – die een verleden kent met drugsgebruik – verviel in oude gewoontes. Toen hij weer opkrabbelde kreeg hij van zijn begeleider Linda de vraag of hij zin zou hebben om vier middagen per week bij de Draaierij aan de slag te gaan. Het bankje zou dan ook permanent hier naartoe komen. Dat zag Mario wel zitten, vertelt hij enthousiast. “Het ging toen inmiddels weer wat beter met me. En dit was een mooie kans om mezelf verder te ontwikkelen, op een hele vette plek. Sindsdien sla ik bijna geen middag meer over. Het werk aan het bankje houdt me gemotiveerd.” Lachend: “Al heb ik van Linda nu wel een deadline gekregen, anders blijf ik het design maar aanpassen. Maar daarna komt vast weer een ander mooi project op mijn pad.”

Kneepjes van het vak

Aan Mario’s creativiteit zal het in elk geval niet liggen. Die is op deze plek alleen maar gegroeid, vertelt hij. “Zo heb ik enorm veel geleerd over kleurgebruik, over het aanbrengen van contrasten en over het werken met schaduw. Vooral van Erik, die hier één middag per week vrijwilligerswerk komt doen, leer ik enorm veel. Hij is zelf kunstenaar en maakt echt hele toffe muurschilderingen en graffiti. Erg vet dat ik van hem de kneepjes van het vak kan leren.” Maar ook in andere opzichten heeft de Draaierij Mario veel gebracht, vertelt hij. “Hoe slecht het af en toe ook met me ging, ze bleven hier altijd relaxed en begripvol. En ook nu is er, als er eens een keer iets is, altijd iemand om mee te praten. Ik kan hier echt alles kwijt. Dat maakt de stap om hier te blijven komen en door te blijven gaan een stuk gemakkelijker. Ik zit mentaal echt weer een stuk beter in mijn vel sinds ik hier rondloop, ik voel me hier ook echt enorm op mijn gemak. De Draaierij brengt een lach op mijn gezicht die ik lang niet heb gehad.” 

Anderen helpen

Inmiddels heeft Mario vergevorderde plannen om een opleiding tot ervaringsdeskundige te gaan volgen. Ook gaat hij als vrijwilliger aan de slag bij het naastgelegen Ontdekstation013, waar kinderen en jongeren op een speelse en creatieve manier kunnen kennismaken met techniek en wetenschap. “Ik heb altijd als begeleider meegedaan aan Kindervakantiewerk, maar door corona ligt dat al een tijdje stil. Bij het Ontdekstation krijg ik de kans om weer met jongeren te werken. Weet je, zelf heb ik door omstandigheden niet zo’n fijne jeugd gehad. Het raakt me als ik zie dat kinderen worstelen, dat ze het moeilijk hebben. Des te fijner dat ik hen straks verder kan helpen, bijvoorbeeld door hen te helpen bij het ontwikkelen van hun creativiteit. Mij heeft dat in elk geval veel gebracht."